Γκεόργκι Σ. Ναντζάκοφ

Ο Γκεόργκι Ναντζάκοφ έγινε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Γκέτινγκεν στη Γερμανία το 1940, μέλος της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών το 1945, καθώς και της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών το 1958. Το Πανεπιστήμιο της Σόφιας τον έστειλε να ειδικευτεί στα εργαστήρια του Πολ Λανγκεβίν και της Μαρί Κιουρί στο Παρίσι, όπου η έρευνά του επικεντρώθηκε στην μελέτη του Φωτοηλεκτρικού Φαινομένου. Πιο συγκεκριμένα, διερεύνησε πειραματικά τις ιδιότητες φωτοαγωγιμότητας του θείου, μελετώντας την αλληλεπίδραση φωτονίων - ύλης και δημοσιεύοντας την εργασία του το 1937 και 1938. Ονόμασε το ηλεκτρόδιο που ανακαλύφθηκε από τον Μοτοτάρο Εγκούτσι (1919) “θερμοηλεκτρόδιο”, ενώ το ηλεκτρόδιο που ανακάλυψε ο ίδιος το ονόμασε “φωτοηλεκτρόδιο”. Το πιο σημαντικό του έργο ήταν η ανακάλυψη των φωτοηλεκτροδίων, των οποίων η πρακτική εφαρμογή οδήγησε στην εφεύρεση του πρώτου φωτοτυπικού, από τον Τσέστερ Κάρλσον, μερικά χρόνια αργότερα.