Ελιζαβέτα Καραμιχαήλοβα

Υπήρξε ανάμεσα στις λίγες γυναίκες πρωτοπόρους του 20ου αιώνα στον τομέα Πυρηνικής Φυσικής, καθιερώνοντας τα πρώτα ακαδημαϊκά μαθήματα Φυσικής Σωματιδίων στη Βουλγαρία, ενώ ήταν και η πρώτη γυναίκα που απέκτησε τίτλο καθηγήτριας στη χώρα. Γεννήθηκε το 1897 στη Βιέννη, με γονείς τον Ιβάν Μικαήλοβ και την Μαίρη Σλέιντ. Το 1922 απέκτησε το διδακτορικό της στη Φυσική και τα Μαθηματικά, με τη διδακτορική της διατριβή να έχει τίτλο “Ηλεκτρικές Φιγου΄ρες σε Διαφορετικά Υλικά. Μελέτη Κρυστάλλου υπό τη διεύθυνση Καρλ Πρζίμπραμ”. Συνέχισε το ερευνητικό της έργο στο Ινστιτούτο Μελέτης Ραδίου, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη ραδιοφωταύγεια. Συνεργάστηκε με τη Μαριέτα Μπλάου στη μελέτη του χημικού στοιχείου πολωνίου, ενώ αργότερα κινήθηκε ερευνητικά σε μεθόδους “βομβαρδισμού” νετρονίων στο θόριο (ουσιαστικά πυρήνες νετρονίου στέλνονταν με τρομερά υψηλές ταχύτητες πάνω σε άτομα θορίου). Το 1931, η Καραμιχαήλοβα και η Μπλάου παρατήρησαν έναν συγκεκριμένο τύπο άγνωστης, ως τότε, ακτινοβολίας, εκπεμπόμενη από το πολώνιο. Η ακτινοβολία αυτή επιβεβαιώθηκε αργότερα από τον Τζέιμς Τσάντγουικ ως ακτινοβολία νετρονίων.