Λουδοβίκος ΙΕ’

Όταν γεννήθηκε ο Λουδοβίκος ο ΙΕ’, κανείς δεν περίμενε ότι θα κατάφερνε να φτάσει στο θρόνο. Παρόλα αυτά, έγινε Βασιλιάς σε ηλικία μόλις 5 ετών, μετά το θάνατο του παππού του, Λουδοβίκου ΙΔ’. Αρχικά αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο, αργότερα όμως η δημοτικότητά του άρχισε να μειώνεται, με το γαλλικό λαό να είναι έντονα δυσαρεστημένος από το Βασιλιά. Πολλοι ήταν εκείνοι που τον αποστρέφονταν, τόσο λόγω της επίμονης προσωπικότητάς του όσο και των επιζήμιων πολιτικών του ενεργειών. Πιο συγκεκριμένα, ο Λουδοβίκος δεν ενδιαφερόταν να επεκτείνει εδαφικά τη Γαλλία, παραδίνοντας μάλιστα τις εξωτερικές κτήσεις της χώρας. Ο λαός δυσαρεστήθηκε πολύ με αυτήν την κίνηση του βασιλιά, γεννώντας αμφιβολίες για το παλάτι. Επιπλέον, ο προβληματισμός γινόταν όλο και εντονότερος, καθώς παρατηρούσε υπερβολικές δαπάνες εκ μέρους του Βασιλιά, οι οποίες επιδείνωναν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.

Ο Λουδοβίκος ΙΕ’ είχε κερδίσει τον θαυμασμό του γαλλικού λαού κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής. Μάλιστα, βγήκε ο ίδιος στο πεδίο μάχης, αναλαμβάνοντας την ηγεσία της χώρας. Μετά το θάνατο του Καρδινάλιου Φλερί το 1743, ο Λουδοβίκος εγκαινίασε την κυβέρνηση χωρίς υπουργό, κυβερνώντας μόνος του. Τον επόμενο χρόνο, ο Λουδοβίκος αρρώστησε βαριά. Μετά την ανάρρωσή του, οι οπαδοί του επανέφεραν τον τίτλο “Πολυαγαπημένος" (“le Bien-Aimé”), αλλά η θετική στάση του λαού δεν κράτησε για πολύ. Ο Πόλεμος της Αυστριακής Διαδοχής αποδείχθηκε δαπανηρός για τη Γαλλία. Με τη συνθήκη του Αιξ-λα-Σαπέλ (Aix la Chapelle) που έληξε τον πόλεμο το 1748, ο Λουδοβίκος παρέδωσε τις κτήσεις του στην Αυστρία, χωρίς να προωθήσει την εξωτερική πολιτική της χώρας ή να διευθετήσει τις αποικιακές διαφορές με τη Βρετανία.

Πέθανε στις 10 Μαΐου του 1774, στο δωμάτιό του στις Βερσαλλίες. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του τον στήριξε η ερωμένη του Ζαν Μπεκύ, γνωστή ως Κόμισσα ντυ Μπαρί.